หรือแม้ยามที่เราอยู่ห่างไกล พ่อ แม่ เพื่อนฝูง ญาติมิตร ก็ทำให้เราเหมือนอยู่ใกล้กันแค่ฝ่ามือ แม้กระทั่ง ได้พูดคุย กับคนที่เราไม่รู้จัก ไม่เห็นหน้าเห็นตา ไม่รู้จัก เบื้องหน้าเบื้องหลัง อย่างสนิทสนม ใกล้ชิด จนกลายเป็นสิ่งปกติธรรมดา ใน ชีวิตประจำวันของคนเราเสียแล้ว โปรแกรมแชท (สนทนาออนไลน์) จึงจะขาดเสียไม่ได้ เวลาเปิดใช้งานอินเตอร์เน็ท ก็ถ้าเหงาๆ มันก็ดีกว่าโทรศัพท์ หรือจดหมายไม่ใช่หรือ? แถมคุยกันสะดวกเหมือนอยู่ใกล้ๆ หรือแม้กระทั่งอยู่ต่างประเทศไกลแสนไกล คุยกับคนที่ไม่เคยรู้จักกัน ก็ได้มารู้จัก มันก็แปลกดีหนอ..คุยกันข้ามประเทศ ข้ามทวีป ทำเหมือนสนิทสนม กลมเกลียว ทั้งยังไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน
ด้วยเทคโนโลยีล้ำสมัยเหล่านี้ ก็กลายเป็นว่าเราลืมนึกถึงคนใกล้ตัว คนที่เราควรห่วง และคนที่เขาห่วงเราไปแล้ว เพราะภารกิจ เพราะความเร่งรีบ หรือเพราะเทคโนโลยีหลากหลาย ทำให้เรากลับไปสนใจคนอื่น คนไกล คนที่เราแทบไม่รู้จักเขาเลย ให้มามีอิทธิพลทางจิตใจมากกว่าคนใกล้ตัวที่รักเรา ห่วงใยเรา
เทคโนโลยีมันทำให้เรา ไม่ล้าหลัง ก็จริงอยู่ แต่ก็อย่าให้มาพรากความห่วงใย ความใส่ใจ ที่เราจับต้องได้ไปจากเราเลย ตอนนี้ยังไม่สาย ถ้าเราจะใช้เวลาอยู่กับครอบครัวเรา มากกว่านั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ คุยกับคนที่เราแทบไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้า ไม่รู้จักนิสัยใจคอ ไม่รู้กำพืดของเขาอย่างแท้จริง ดังนั้น เราควรจะหันมาใส่ใจความรู้สึกของคนใกล้ตัว เราให้มากกว่านี้...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น