แต่การกระเสือกกระสนดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด และการแสวงอำนาจ ความร่ำรวย และความสุขแห่งตน อย่างไร้ซึ่งศักดิ์ศรีความซื่อสัตย์ ไม่ยึดมั่น ในหลักการ และจุดยืนแห่งหน้าที่ความรับผิดชอบ เท่านั้น ที่จะทำให้ประเทศชาติหายนะ แผ่นดินก็จะลุกเป็นไฟ
ในความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง มันเป็นตัวชี้วัดความซื่อสัตย์ในวิชาชีพ ความซื่อสัตย์ในหลักการ และจุดยืนของข้าราชการประจำ ความซื่อสัตย์ของ นักการเมือง ของพรรคการเมือง ลำพังการพูด จะพูดอย่างไรก็ได้ สารพัด แต่สำคัญที่ การกระทำ “ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน”
พัฒนาการทางการเมือง การปกครอง ของประเทศไทย ที่ผ่านมา นักการเมืองของเรามีอุดมการณ์แค่ไหน ข้าราชการของเรา มีคุณธรรม จริยธรรม ยึดมั่นในหลักการ ดำรงไว้ซึ่งความซื่อสัตย์ในวิชาชีพ ความซื่อสัตย์ในหลักการ และจุดยืนแค่ไหนเพียงไร
ศักดิ์ศรี เกียรติภูมิ อุดมการณ์ สัจจะ ประเทศชาติ แผ่นดินไทยเป็นของเราทุกคน ซึ่งยังคงดำรงอยู่ แต่ตัวเรา ต้องดับดิ้นลงตามอายุขัย พันท้ายนรสิงห์ยอมสละชีพ ให้บั่นคอตนเสีย เพื่อรักษาไว้ซึ่งความศักดิ์สิทธิแห่งกฎมณเฑียรบาล
ความดำรงอยู่แห่งหลักการ ความยุติธรรม ความสงบร่มเย็นแห่งแผ่นดินไทย ขึ้นอยู่กับเราทุกคน ที่จะต้องปกปักษ์ รักษา ไว้ด้วยชีวิตของเรา ดั่งตำนานของพันท้ายนรสิงห์ ที่ได้กล่าวไว้
ผู้บริหารที่ไต่เต้ามาจากการเกาะแข้งเกาะขา ประจบสอพลอ วิ่งเต้นคอยบริการ ทำงานเอาใจนักการเมืองผู้มีอำนาจ แล้วได้ดิบได้ดี ถามว่าเขาจะกล้าสอนเรื่องความยุติธรรม คุณธรรมให้กับลูกน้อง ให้กับข้าราชการในบังคับบัญชาของตนเองสนิทปากได้อย่างไร สิ่งเหล่านี้ มันก็คงจรรโลงเผ่าพงศ์แบบนี้ ไปเรื่อยๆ ไม่สิ้นสุด แล้วถามว่า กระจิตกระใจของข้าราชการที่ยึดมั่นในหลักการ ทำงานด้วยอุดมการณ์ ประจบสอพลอไม่เป็น เกาะแข้งเกาะขาไม่เป็น เขาจะยังคงมีจิตใจเสียสละ รักษาอุดมคติเพื่อชาติบ้านเมืองได้อย่างไร
ผู้มีอำนาจ แล้วได้ดิบได้ดี ถามว่าเขาจะกล้าสอนเรื่องความยุติธรรม คุณธรรมให้กับลูกน้อง ให้กับข้าราชการในบังคับบัญชาของตนเองสนิทปากได้อย่างไร สิ่งเหล่านี้ มันก็คงจรรโลงเผ่าพงศ์แบบนี้ ไปเรื่อยๆ ไม่สิ้นสุด แล้วถามว่า กระจิตกระใจของข้าราชการที่ยึดมั่นในหลักการ ทำงานด้วยอุดมการณ์ ประจบสอพลอไม่เป็น เกาะแข้งเกาะขาไม่เป็น เขาจะยังคงมีจิตใจเสียสละ รักษาอุดมคติเพื่อชาติบ้านเมืองได้อย่างไร นักการเมืองผู้มีอำนาจ แล้วได้ดิบได้ดี ถามว่าเขาจะกล้าสอนเรื่องความยุติธรรม คุณธรรมให้กับลูกน้อง ให้กับข้าราชการในบังคับบัญชาของตนเองสนิทปากได้อย่างไร สิ่งเหล่านี้ มันก็คงจรรโลงเผ่าพงศ์แบบนี้ ไปเรื่อยๆ ไม่สิ้นสุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น